Bir Camın Kenarında Bekliyor Aşk!

Olmaması mümkün mü? Milyarlarca insan yaşıyor bu dünyada, mümkün mü onların arasında beni sevecek birinin olmaması? Sadece doğru zamanda, doğru yerde olma sorunu bence, bütün sır burada saklı. Eminim, tam şu anda bir başka pencerenin kenarında bir adam alnını cama dayamış, akıp giden, koşuşturan kalabalığa bakıp düşünüyordur. Belki o da beni arıyordur.
Geceleri üstüme yığılan o koyu yalnızlığın içindeyken, defalarca sordum kendime, aslında ne istiyorum? Özgür kadın olmayı, üzerime elbise gibi giyip, sadece ruhumu mu saklıyorum? İçim öykünürken el ele gezen, birbirini seven çiftlere, hangi duruşa sahip çıkabilirim ki?

Yatağın içinde dönüyorum. Elim hep boşluğu sarıyor. Ağlamak istiyorum. Orada, yanımdaki yastıkta, sıcacık bir nefes olmalıydı, gece yarısı uykusunda sarılmalıydı bana. Doğru olan bu değil mi? Aşkı yaşayan bir çift olmak değil mi güzel olan? Kim yalnız uyuyarak, dik durabilmeyi erdem haline getirdi? Ne zaman böyle bir hal aldık hepimiz?

Çelişkilerle doluyuz, hepimiz gidip geliyoruz hislerin, düşüncelerin karmaşasında, kimsenin kendisiyle yüzleşmeye gücü yok. Zor iş çünkü kabullenmek. Durup şöyle ayna karşısında, kendi gözlerine bakarak, sevecek birini istediğini itiraf etmek çok zor iş.

Ezberlenmiş cümlelerle dolu dilimiz. Aşka inanmamayı marifet, yalnız uyumayı efelik sanıyoruz. Gözü kara birkaç âşık varsa etrafımızda ilaç niyetine, onlarla dalga geçiyoruz çaktırmadan, ne zaman mutlu şeyler anlatsalar, bıyık altından gülümsüyoruz. Geçeceğini söylüyoruz, “görürsün gününü birkaç ay sonra” diye içimizden geçiriyoruz.

Hepimiz ellerimizle bozduk hayatın, aşkın düzgün giden yolunu. Şimdi sel felaketi gibi, içine katıp sürüklüyor bizi sevgisizlik, boğuluyoruz. Nefes almamız zorlaşıyor. Suyun içinde batıp çıkıyoruz ama kenardan bize bakıp üzülmesin kimse diye, son nefesimizde el sallıyoruz. Sanki o kirli suya isteyerek girmişiz de, yüzüyormuşuz gibi davranıyoruz. Ne acınacak haldeyiz!

Boğulduğunu inkâr ederek yaşayanlar, aşka inanmamayı meziyet sayanlar, sevişip ertesi gün ardına bakmayanlar, aşka kafa tutanlar ve kim varsa sevmekten, sevgiden vazgeçen, hepimiz büyük bir yanlışın içindeyiz. Yaralarımız bir daha kanamasın diye saklamaktan, kendimiz yürüyen yarlar haline geldik. Üstümüzde sahte yaşam kılıfları, atığımız her kahkahanın içimizi sakladığını zannederek tükeniyoruz. Oysa bir camın kenarında, dışarıda bir yerlerde bekliyor aşk. Umudumuzu, inancımızı biraz tutabilirsek ayakta, belki o camın önünden geçeriz, kafamızı kaldırıp göz göze geliriz. Yok, kıramazsak o saçma inadımızı, azgın suların içinde boğulur gideriz...

teşekkür güzel paylaşım selma

Yalnızlığım isyanımdır aslında, bir başkaldırıdır sevmeyi bilmeyen kalplere. Ne kadar kirletilmiş ruh ve değeri kaybettirilmiş aşk varsa, hepsine karşı onurlu bir duruştur..

Yalnızlığıma dokundurtmam çünkü o benim gücümdür. Yüreğime söz geçirip geceler boyu, saklayıp kolladığım yanımdır. Kadınlığımın erdemli savaşıdır yalnızlığım ve bazen sadece kırgın bir kalbin sessiz gösterisidir.

Aşka olan inancım hep yerinde durur. Bütün zorluğuna rağmen yaşamın, düşmeden durabiliyorsam, sebebi aşktır. Bütün hırsım, çabam aşkın varlığını anlatabilmek içindir ve aşkı kirletenlere cevabımdır yalnızlığım.

Uzun karanlık saatlerinde düşünüp dururum, aşkı, sevdayı, ilişkileri, dünyayı, işleyen düzeni ve elimde yine aşk kalır. Sevmeyi hiç öğrenmemiş, aşkı hiç tatmamış kalpleri düşünürüm, üzülürüm için için ve dua ederim onlara. İnsan mutlaka birini sevmelidir. Kimse için değil, sadece ve sadece kendi için sevmeyi öğrenmelidir. Hatta önce kendinden başlamalıdır sevmek çünkü başkasını sevmeye giden yol buradan geçer.

Yalnızlığını da sevmelidir insan, bir düş bahçesinde yaşamak gibi, yüreğinin derinliklerinde yatan ruhunu görmelidir. Sakladığı renkleri görmelidir. İyisi kötüsüyle ne kadar huyu varsa, ne kadar anı biriktirmişse ve ne kadar değerli ders taşıyorsa cebinde, hepsini tek tek incelemelidir.

Kimi ayna karşısında, kimi öğrendikleriyle, kimi duvara çarptığında yüzleşir kendiyle, en çok o zaman lazım olur insan sevmek. Ben her hayal kırıklığımın, kayboluşumun ardından gözlerime bakmayı öğrendim. Koca evrende, bir kum tanesinden daha küçük olduğumu yalnız kaldığım ama kendimle çok kalabalık olduğumda anladım. Anladım ki, bir tek sevmek kurtaracak beni, bizi, hepimizi…

Bunları bilince, sahtekar bir aşkın kolunda heba etmiyor insan gönlünü ve hiç değmeyecek birine gözyaşı dökmüyor. Aslında, o kadar değmeyen birine de sevdalanmıyor aklının yettiğince ve yalnızlığıyla mağrur bir çiçeğe dönüşüyor kadın. Aşkın o büyük ve mucizevi ışıklarını görmeden, dağınık bir yatakta uyanmıyor. Belki seven olur diye sokaklar boyu gezmiyor. Kandırılmışlığı, ihaneti, korkuyu, hüznü yaşamıyor. Yalnızlık insanı olgunlaştırıyor ve aşka giden en doğru yolu gösteriyor. Biraz tek başına kalıp düşününce insan, kalbini, ruhunu temizliyor. Arınıyor geçmişin kirinden, yeni ve bembeyaz bir sayfada hak ettiği sevdaya hazırlanıyor. Bazen yalnızlık bile kadında asil duruyor….

scadaman demiş ki:

teşekkür güzel paaşm selma

Rica ederim daha devamı geliyo okursanız sevinirim

Uzun bir beraberliğin sırrı, aynı dili konuşmaktan geçiyor. Herkesin sevildiğini hissetmesi için farklı şeylere ihtiyacı var. Ortak dili yakalarsanız, uzun ve mutlu bir ilişki sürdürebilirsiniz. Sevginin göstergesi hepimiz için değişik anlamlarla dolu. Bazısı pahalı hediyeler aldığında, kimi romantik bir gece geçirdiğinde, kimisi televizyon karşısında birlikte film izlediğinde aşkından emin oluyor.
İki insan aynı lisanda, yani ortak davranış biçiminde bulunmayı öğrenemediğinde, ilişkide sorunlar başlıyor. Karşınızdaki kişiye duygularınızı ifade edemediğinizde; sözle sevdiğinizi söylemek çoğunlukla işe yaramıyor.

Genellikle hepimizi ilişkinin başlarında aynı hatalara düşüyoruz. Bizim hoşlandığımız her şeyden, onun da keyif alacağına olan inancımız, bizleri yanlışa sürüklüyor. Örneğin, size alındığında mutlu olacağınız bir hediye çeşidini, sevgilinize almak hiç başarılı bir sonuç vermeyebilir. Bu kritik noktalar, ilk başlarda ilişki acemiliğine verilecek geçiştirilse bile, zaman ilerlediğinde hala karşınızdakini çözememiş olduğunuz ortaya çıkarsa, ilişkinizde soğuk rüzgarların esmesine sebep olabilirsiniz.
Kendinizi bu konuda zorda kalmış hissediyorsanız, yolu uzatmadan direkt sormak işin en kolayıdır. Siz ona ne yaptığınızda veya nasıl davrandığınızda kendini özel hissettiğini sormaktan çekinmeyin. Bu ilişkinizde önemli bir yakınlaşma adımı olacaktır. Herkes sevdiği insanın kendisine ayrıcalıklı ve özel davranmasını ister.

İlişkiniz başlamadan önce, her iki tarafında farklı yaşam alışkanlıkları olduğunu unutmayın. Ortak noktalarda buluşmayı sağlamak, ilişkinizi uzun zaman sürdürmek için en doğru anahtardır.
Diyelim ki siz, sevgilinizle baş başa yemek yemek, hafta sonu ufak bir tatil kaçamağı yaşamak gibi, içinde sadece ikinizin olduğu programlardan keyif alıyorsunuz. Ancak sevdiğiniz kişi, kalabalık ve arkadaş ortamlarıyla paylaşmayı seviyor. Bu durumda dengeyi kurun. Bir hafta sonunu baş başa geçirdiyseniz, öteki hafta ya onun arkadaşlarıyla dışarı çıkmasını sağlayın ya da sizin de içine dahil olacağınız bir grubu birlikte olmak için organize edin.

Bütün ilişkilerde önemli olan unsur dengedir. Sürekli yalnız kalarak ilişkinizi yıpratmayın. Özlemek ve özletmek de ilişkinizi uzun zaman ayakta tutmaya yarayan metotlardan biridir. İlişkinizin yaşamın merkezi değil, lezzeti haline getirir ve bireysel özgürlük alanlarını daha en başında koymayı becerebilirseniz, ilk heyecanlar geçtiğinde ilişkinizi sağlıklı yürütmenin formülünü yakalamış olduğunuzu anlayacaksınız. Ortak ,lisanı keşfedin. İlişkilerin sözcüklerden daha çok davranış ve beden dili üzerine kurulduğunu unutmayın!

okumammı eline koluna sağlık

Valla deştin, çok güzel

çok güzel ya eline emeğine sağlık........

OFFFFFFFFFF BE CANIM DAGITTIN BENI ELLERIN DERT GÖRMESIN